به دلایل زیادی اثبات شده است که تابش نور خورشید بر بدن یک عامل حیاتی و ضروری است:
1. سنتز ویتامین D: نور آفتاب شامل پرتوهای فرابنفشB است که بر روی پوست تاثیر می‌گذارد و موجب سنتز ویتامین D در بدن می‌شود. ویتامین D برای جذب کلسیم و فسفر و سلامت استخوان‌ها ضروری است.
2. تنظیم روند مغزی: نور آفتاب تاثیر مستقیمی بر تنظیم روند مغزی دارد. وقتی با نور آفتاب در معرض قرار می‌گیریم، مغز میزان هورمون‌هایی مانند سروتونین را افزایش می‌دهد که باعث افزایش خلق و خو و کاهش اضطراب می‌شود.
3. تنظیم ساعت بیولوژیکی: نور آفتاب تاثیر مستقیمی بر تنظیم ساعت بیولوژیکی بدن دارد. نور آفتاب در ساعات صبح روند ملایمی از هورمون‌های مغزی مانند ملاتونین (هورمون خواب) را کاهش داده و سیگنالی به مغز می‌دهد که زمان بیداری فرا رسیده است، اینکار باعث بهبود کیفیت خواب در شب و روند سلامتی و روحیه عمومی ما می‌شود.
4. تقویت سیستم ایمنی: نور آفتاب تاثیر مثبتی بر سیستم ایمنی دارد. وقتی پوست در معرض نور آفتاب قرار می‌گیرد، تولید و عملکرد سلول‌های ایمنی در بدن افزایش می‌یابد و باعث تقویت سیستم ایمنی می‌شود.
5. افزایش سطح انرژی: مواجهه با نور آفتاب می‌تواند سطح انرژی بدن را افزایش دهد و روحیه را بهبود بخشد. این به دلیل افزایش سطح هورمون‌های مغزی مرتبط با انرژی و روحیه مانند سروتونین و اندورفین است.
6. افزایش سطح سروتونین: نور آفتاب تولید سروتونین، هورمونی که با افزایش خلق و خو و خوشحالی و کاهش افسردگی مرتبط است، را تحریک می‌کند. زمانی که در معرض نور آفتاب قرار می‌گیریم، سیستم عصبی ما تحریک می‌شود و سطح سروتونین افزایش می‌یابد.
7. بهبود جذب مواد معدنی: نور آفتاب بهبود جذب مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر و منیزیم در بدن را تسهیل می‌کند. این عوامل برای سلامت استخوان‌ها و عملکرد عضلات ضروری هستند.\ مشخص است که نور آفتاب برای حفظ سلامت جسمی و روحی بسیار ضروری است. با این حال، باید به خاطر داشته باشیم که باید از نور آفتاب به میزان معتدل استفاده شود و از محافظ های مناسب مانند کرم ضد آفتاب با فاکتور حفاظتی مناسب استفاده کنیم تا از آسیب نور مستقیم آفتاب به پوست جلوگیری کنیم.
چه مدت در طول روز باید زیر نور آفتاب قرار بگیریم؟
مدت زمانی که باید زیر نور آفتاب قرار بگیریم، به عوامل مختلفی مانند موقعیت جغرافیایی، فصل سال، نوع پوست و تحمل فرد به نور آفتاب بستگی دارد. با این حال، برخی راهنماها برای بدست آوردن مزیت‌های بهترین استفاده از نور آفتاب توصیه می‌کنند:
1. معمولاً برای تولید کافی ویتامین D، میزان نور آفتاب مورد نیاز حدود 10 تا 30 دقیقه در روز برای بخش‌های بدنی مانند صورت، دست‌ها و پاها است. این زمان ممکن است در شرایطی مانند آفتاب گرفتن در ساعات آفتابی قویتر کاهش یابد.
2. برای بهبود خواب و تنظیم ساعت بیولوژیکی بدن، توصیه می‌شود در ساعات صبح (بین ساعت 6 صبح تا 10 صبح) حداقل 30 دقیقه زیر نور آفتاب قرار بگیرید.
3. برای بهبود روحیه و افزایش انرژی، می‌توانید در طول روز به صورت منظم به مدت کوتاهی (مثلاً 10 تا 15 دقیقه) زیر نور آفتاب قرار بگیرید.
4. در شرایط خاص مانند فصل زمستان یا وقتی که آفتاب محدود است، ممکن است نیاز به مکمل ویتامین D داشته باشید. در این موارد، مشاوره با پزشک یا متخصص تغذیه مناسب است.
با این حال، هر فردی نیازهای متفاوتی درباره میزان نور آفتاب دارد. ممکن است برخی افراد به دلیل پوست حساس یا مشکلات پوستی، باید مدت زمان کمتری در معرض نور آفتاب قرار بگیرند. همچنین، در برخی مواقع مانند فصل زمستان یا مناطقی با کمبود نور آفتاب، ممکن است مصرف مکمل ویتامین D داشته ضروری باشد.
به هر حال، مهمترین نکته این است که توجه کنیم که پوست ما به خورشید عادت کند و در هنگام قرار گرفتن زیر نور آفتاب، از محافظ مناسب مانند کرم ضد آفتاب با فاکتور حفاظتی مناسب و استفاده از سرپوش یا لباس‌های مناسب استفاده کنیم تا از آسیب نور آفتاب به پوست جلوگیری کنیم.
